Podstawową komórką rzemiosła polskiego już od XIII wieku jest Cech. Mało jest grup zawodowych czy społecznych, które by na przestrzeni wieków, podobnie jak Cechy, wykazać się mogły tak mało zmieniającą się strukturą organizacyjną.
Przykładem jest wybieralność władz cechowych, instytucja Starszego Cechu (Cechmistrza), Sady Cechowe, Komisje Rewizyjne, tradycyjny podział rzemiosła na mistrzów, czeladników i uczniów. Skoro więc tak silnie zakorzenione były w rzemiośle tradycyjne formy cechowe, jest rzeczą zrozumiałą, że odradzające się po latach rzemiosło śląskie wróciło do form organizacyjnych, jakimi były Cechy. Od samego zarania instytucji Cechów wyłania się forma Cechów branżowych, grupujących rzemieślników jednego zawodu, względnie grupy rzemiosł pokrewnych.
Cech chorzowski, a właściwie Cech Krawców zawiązał się
w 1878 r. Rok później powstały Cechy:
Stolarzy, szewców i cholewkarzy, ślusarzy i kowali, rzeźników
i wędliniarzy, fryzjerów i perukarzy, piekarzy i cukierników. I tym samym rok 1879 uważa się za datę narodzin obecnego Cechu Rzemieślników, Handlowców i Przedsiębiorców w Chorzowie. Następnie powstają Cechy:
W 1945 roku przemianowano Związek Samodzielnych Rzemieślników Polskich na Związek Cechów Rzemieślniczych, a w 1946 roku na Cech Rzemiosł Różnych. W 1999 roku uchwałą walnego Zgromadzenia delegatów Cechu dokonano zmiany nazwy na Cech Rzemieślników, Handlowców
i Przedsiębiorców w Chorzowie.
Cech mieści się w Chorzowie przy ul. Dąbrowskiego 63 posiadając własny Dom Rzemiosła. W 1968 r. wybrano Komitet Budowy Domu Rzemiosła, którego przewodniczącym został Pan Tadeusz Głód. Pierwszą część – administracyjną, oddano do użytku w 1973 r.a w kwietniu 1977 r. oddano
w użytkowanie cały dom Rzemiosła. Obecnie zrzeszonych jest 99 zakładów rzemieślniczych branż: metalowej, RTV-AGD, szklarskiej, stolarskiej, budowlanej, motoryzacyjnej, spożywczej, fryzjerskiej, fotograficznej. W zakładach tych szkoli się ok. 230 uczniów. Cech działa w oparciu o Statut Cechu.